| | | | | | |
| |
دوش در آغوشم آمد آن مه نخشب |
|
کاش که هرگز سحر نمی‌شدی این شب |
|
| |
مهوشی از مهر در کنار من آمد |
|
چون قمر اندر میان خانه‌ی عقرب |
|
| |
عشق به جایی مرا رساند که آنجا |
|
گردش گردون نبود و تابش کوکب |
|
| |
هست به سر تا هوای کعبه مقصود |
|
کوشش راکب خوش است و جنبش مرکب |
|
| |
تا کرم ساقی است و باده باقی |
|
کام دمادم بگیر و جام لبالب |
|
| |
لاف تقرب مزن به حضرت جانان |
|
زان که خموشند بندگان مقرب |
|
| |
هم دل خسرو شکست و هم سر فرهاد |
|
عشوه‌ی شیرین تندخوی شکر لب |
|
| |
آن که خبردار شد ز مساله‌ی عشق |
|
کار ندارد به هیچ ملت و مذهب |
|
| |
روز مرا تیره ساخت جعد معنبر |
|
زخم مرا تازه کرد عنبر اشهب |
|
| |
هیچ مرادم نداد خواندن اوراد |
|
یار نشد مهربان ز گفتن یارب |
|
| |
سیمبران طالب زرند فروغی |
|
جیب ملک دارد این دعای مجرب |
|
| |
کارگشای زمانه ناصردین شاه |
|
آن که دعا گوی او رسید به مطلب |
|
