| | | | | | |
| |
ساقی انجمن شد، شوخ شکر کلامی |
|
کز دست او به صد جان نتوان گرفت جامی |
|
| |
در کوی می فروشان نه کفری و نه دینی |
|
در خیل خرقه‌پوشان نه ننگی و نه نامی |
|
| |
با صدهزار خواهش خشنودم از نگاهی |
|
با صدهزار حسرت خرسندم از خرامی |
|
| |
اندوه آن پری رو بهتر ز هر نشاطی |
|
دشنام آن شکر لب خوش تر ز هر سلامی |
|
| |
در وعده‌گاه وصلش جانم به لب رسیده‌ست |
|
ترسم صبا نیارد زان بی وفا پیامی |
|
| |
گر آن دهان نسازد از بوسه شادکامم |
|
شادم نمی‌توان کرد دیگر به هیچ کامی |
|
| |
ای وصل ماه رویان خوش دولتی ولیکن |
|
چون چرخ بی ثباتی، چون عمر بی دوامی |
|
| |
واعظ مرا مترسان زیرا که در محبت |
|
دیدم قیامتم را از قد خوش قیامی |
|
| |
از مسجد و خرابات نشنیدم و ندیدم |
|
نازلترین مکانی، عالی ترین مقامی |
|
| |
آن طایرم فروغی کز طالع خجسته |
|
الا به بام نیر ننشسته‌ام به بامی |
|
