| | | | | | |
|
غم روی تو به عالم ندهم |
|
عین نستانم و این غم ندهم |
|
|
گر به جان درد پیاپی دهیام |
|
به مداوای دمادم ندهم |
|
|
گر مرا در حرمت راه دهند |
|
ره به نامحرم و محرم ندهم |
|
|
بخت آن کو که به صحرای طلب |
|
آهوی چشم تو را رم ندهم |
|
|
آبی از چشم تری ریخت به خاک |
|
که به سر چشمهی زمزم ندهم |
|
|
داغی از دوست رسیدهست به من |
|
که به سرمایهی مرهم ندهم |
|
|
غمی از عشق به خاطر دارم |
|
که به صد خاطر خرم ندهم |
|
|
بدنی دوش در آغوشم بود |
|
که به صد روح مکرم ندهم |
|
|
خاتمی داد به من لعل کسی |
|
که به انگشتری جم ندهم |
|
|
تا لبم بر لب آن نوش لب است |
|
یک دمم را به دو عالم ندهم |
|
|
من فروغی نفس پاکم را |
|
به دم عیسی مریم ندهم |
|