فروغی بسطامی (غزلیات)/فریاد که رفت خونم از یاد
| فریاد که رفت خونم از یاد | چون دیده به روی قاتل افتاد | |||||
| فرزند بشر بدین روش نیست | حوری بچه‌ای تو یا پریزاد | |||||
| آتش به درون من کسی زد | کز خانه تو را برون فرستاد | |||||
| تا طره‌ی پرشکن گشادی | عشقم گرهی ز کار نگشاد | |||||
| تا دانه‌ی خال تو برآید | بس خرمن جان من که رفت برباد | |||||
| بر بست به راستی میان را | در بندگی تو سرو آزاد | |||||
| عشق تو حریف سخت پیمان | عهد تو بنای سست بنیاد | |||||
| سر رشته‌ی کین ندادی از دست | ویرانه‌ی دل نکردی آباد | |||||
| من بودم و ناله‌ی فروغی | آن هم اثری نکرد فریاد | |||||