| | | | | | |
| |
مدام ذکر ملک این کلام شیرین باد |
|
که خسرو ملکان شاه ناصرالدین باد |
|
| |
کبوتری که نیاید به زیر پنجه‌ی شاه |
|
سرش ز دست قضا پایمال شاهین باد |
|
| |
سمند چرخ که بی‌تازیانه می‌رقصد |
|
پی سواری او زیر زین زرین باد |
|
| |
کفش همیشه به شمشیر جوهرافشان است |
|
سرش هماره به دیهیم گوهر آگین باد |
|
| |
نشیب حضرت او سجده‌گاه خورشید است |
|
فراز رایت او بوسه‌گاه پروین باد |
|
| |
بساط بارگهش چهره‌ی امیران است |
|
چراغ انجمنش دیده‌ی سلاطین باد |
|
| |
غبار رزمگهش بر سر سماوات است |
|
شهاب تیزپرش در دل شیاطین باد |
|
| |
زمانه در صف میدان او به توصیف است |
|
ستاره بر در ایوان او به تحسین باد |
|
| |
جمال او همه روز آفتاب اجلال است |
|
جلال او همه شب آسمان تمکین باد |
|
| |
رخ محب وی از جام باده گلگون است |
|
کنار خصم وی از خون دیده رنگین باد |
|
| |
همه دعای فروغی به دولت شاه است |
|
همیشه ورد زبان فرشته آمین باد |
|
