| | | | | | |
|
من خراب نگه نرگس شهلای توام |
|
بی خود از بادهی جام و می مینای توام |
|
|
تو به تحریک فلک فتنهی دوران منی |
|
من به تصدیق نظر محو تماشای توام |
|
|
میتوان یافتن از بی سر و سامانی من |
|
که سراسیمهی گیسوی سمنسای توام |
|
|
اهل معنی همه از حالت من حیرانند |
|
بس که حیرتزدهی صورت زیبای توام |
|
|
تلخ و شیرین جهان در نظرم یکسان است |
|
بس که شوریدهدل از لعل شکرخای توام |
|
|
مرد میدان بلای دو جهان دانی کیست |
|
من که افتادهی بالای دلارای توام |
|
|
سر مویی به خود از شوق نپرداختهام |
|
تا گرفتار سر زلف چلیپای توام |
|
|
بس که سودای تو از هر سر مویم سر زد |
|
مو به مو با خبر از عالم سودای توام |
|
|
زیر شمشیر تو امروز فروغی میگفت |
|
فارغ از کشمکش شورش فردای توام |
|