| | | | | | |
| |
من نمی‌گویم که عاقل باش یا دیوانه باش |
|
گر به جانان آشنایی از جهان بیگانه باش |
|
| |
گر سر مقصود داری مو به مو جوینده شو |
|
ور وصال گنج خواهی سر به سر ویرانه باش |
|
| |
گر ز تیر غمزه خونت ریخت ساقی دم مزن |
|
ور به جای باده زهرت داد در شکرانه باش |
|
| |
چون قدح از دست مستان می خوری مستانه خور |
|
چون قدم در خیل مردان می‌زنی مردانه باش |
|
| |
گر مقام خوش‌دلی می‌خواهی از دور سپهر |
|
شام در مستی، سحر در نعره‌ی مستانه باش |
|
| |
گر شبی در خانه جانانه مهمانت کنند |
|
گول نعمت را مخور مشغول صاحب خانه باش |
|
| |
یا به چشم آرزو سیر رخ صیاد کن |
|
یا به صحرای طلب در جستجوی دانه باش |
|
| |
یا مشامت را ز بوی سنبلش مشکین مخواه |
|
یا هم آغوش صبا یا هم نشین شانه باش |
|
| |
یا گل نورسته شو یا بلبل شوریده‌حال |
|
یا چراغ خانه یا آتش به جان پروانه باش |
|
| |
یا که طبل عاشقی و کوس معشوقی بزن |
|
یا به رندی شهره شو یا در جمال افسانه باش |
|
| |
یا به زاهد هم قدم شو یا به شاهد هم نشین |
|
یا خریدار خزف یا گوهر یک دانه باش |
|
| |
یا مسلمان باش یا کافر، دورنگی تا به کی |
|
یا مقیم کعبه شو یا ساکن بت خانه باش |
|
| |
یا که در ظاهر فروغی ذکر درویشی مکن |
|
یا که در باطن مرید خسرو فرزانه باش |
|
| |
ناصرالدین شه که چرخش عرضه می‌دارد مدام |
|
شادکام از وصل معشوق و لب پیمانه باش |
|
