| | | | | | |
|
مو به مو دام فریب دل دانای منی |
|
پای تا سر پی تسخیر سراپای منی |
|
|
من همان روز که چشمان تو دیدم گفتم |
|
که ز مژگان سیه فتنهی فردای منی |
|
|
می خورم زهر به شیرینی شکر تا تو |
|
بت شیرین دهن و شوخ و شکرخای منی |
|
|
من و شور تو که از سلسلهی زلف بلند |
|
همه جا سلسله دار دل شیدای منی |
|
|
با سر زلف پراکنده بیا در مجمع |
|
تا بدانند که سرمایهی سودای منی |
|
|
چشم بد دور که از صف زده مژگان سیه |
|
رهزن دانش و غارتگر کالای منی |
|
|
گفتم از عشق تو رسوای جهانم تا چند |
|
گفت رسوای منی تا به تماشای منی |
|
|
سر جنگ است تو را همه عشاق مگر |
|
دست پروردهی دارای صف آرای منی |
|
|
زاده عبدالله فرزانه فروغی که به بحر |
|
گوید اندوختهی طبع گوهر زای منی |
|
|
نیکبختی که بدو خسرو خاور گوید |
|
که منم چاکر دیرین و تو مولای منی |
|