فروغی بسطامی (غزلیات)/میفشان جعد عنبر فام را

by فروغی بسطامی

	میفشان جعد عنبر فام را			ببین دلهای بی آرام خود را
	سپردم جان و بوسیدم دهانت			به هیچ آخر گرفتم کام خود را
	به دشنامی توان آلوده کردن			لب شیرین درد آشام خود را
	دلم در عهد آن زلف و بناگوش			مبارک دید صبح و شام خود را
	در آغاز محبت کشته گشتم			بنازم بخت نیک انجام خود را
	زبان از پند من ای خواجه بر بند			که بستم گوش استفهام خود را
	ز سودای سر زلف رسایش			بدل کردم به کفر اسلام خود را
	من آن روزی که دل بستم به زلفش			پریشان خواستم ایام خود را
	به عشق از من مجو نام و نشانی			که گم کردم نشان و نام خود را
	فروغی سوختم اما نکردم			ز سر بیرون خیال خام خود را