| | | | | | |
|
چون صبا شانه زند طرهی عنبربارش |
|
دل یک جمع پریشان شود از هر تارش |
|
|
عشق گوید که به یاد خم مشکین مویش |
|
عقل گوید که مرو بر دم پیچان مارش |
|
|
صف شکافی که چنین چشم خمارین دارد |
|
چشم امید مدار از مژهی خون خوارش |
|
|
سر زلفی که به یک جو نخرد یوسف را |
|
ای بسا سر که شود خاک سر بازارش |
|
|
آن که نادیده رخش خلق چنین حیرانند |
|
چه کند دیدهی حیرت زده با دیدارش |
|
|
یار مست می دوشین و حریفان به کمین |
|
آه اگر باد سحرگه نکند هشیارش |
|
|
با طبیبی است سر و کار دل بیمارم |
|
کز مسیحا نفسان به نشود بیمارش |
|
|
کار من ساخت به یک بوسه لب شیرینش |
|
جان شیرین به فدای لب شیرین کارش |
|
|
گر چنین ترک ز توران سوی ایران آید |
|
صاحب بار کند شاه فلک دربارش |
|
|
سر شاهان جوان بخت ملک ناصردین |
|
که نگهدار جهان است دل بیدارش |
|
|
گر سحر خسرو خاور نکند خدمت او |
|
برق غیرت نگذارد اثر از آثارش |
|
|
خسروا شعر فروغی همه در مدحت تست |
|
جاودان باد به طومار جهان اشعارش |
|