| | | | | | |
|
کاش آن صنم آماده شدی جلوهگری را |
|
در پرده نشاندی صنم کاشغری را |
|
|
گر جعد تو مویی فکند بر سر آتش |
|
احضار کند روح هوا فوج پری را |
|
|
از منظر خورشید تو گر پرده برافتد |
|
هر ذره کند دعوی صاحبنظری را |
|
|
هر گه که چو طاوس خرامی عجبی نیست |
|
گر طوق به گردن فکنی کبک دری را |
|
|
تا خط تو بر صفحهی رخسار ندیدم |
|
واقف نشدم فتنهی دور قمری را |
|
|
گر پای نهی از سر رحمت به گلستان |
|
درهم شکنی رونق گلبرگ طری را |
|
|
چون سرو قباپوش تو در جلوه درآید |
|
البته پری شیوه کند جامه دری را |
|
|
کحال صبا از اثر گرد قدومت |
|
از نرگس شهلا ببرد بیبصری را |
|
|
هر کس که دم از حور زند عین قصور است |
|
گفتن نتوان با تو حدیث دگری را |
|
|
پیغام فروغی نرسد بر سر کویت |
|
که آنجا گذری نیست نسیم سحری را |
|