| | | | | | |
|
گر باغبان نظر به گلستان کند تو را |
|
بر تخت گل نشاند و سلطان کند تو را |
|
|
گر صبحدم به دامن گلشن گذر کنی |
|
دست نسیم، گل به سرافشان کند تو را |
|
|
مشرق هزار پاره کند جیب خویشتن |
|
گر یک نظر به چاک گریبان کند تو را |
|
|
ای کاش چهرهی تو سحر بنگرد سپهر |
|
تا قبله گاه مهر درخشان کند تو را |
|
|
دور فلک به چشم تو تعلیم سحر داد |
|
تا چشم بند مردم دوران کند تو را |
|
|
چون مار زخم خورده، دل افتد به پیچ و تاب |
|
هرگه که یاد طرهی پیچان کند تو را |
|
|
در هیچ حال خاطر ما از تو جمع نیست |
|
قربان حالتی که پریشان کند تو را |
|
|
با هیچکس به کشتن من مشورت مکن |
|
ترسم خدا نکرده، پشیمان کند تو را |
|
|
الحق سزد که تربیت خسرو عجم |
|
میر نظام لشکر ایران کند تو را |
|
|
جم احتشام ناصرالدین شه که عون او |
|
همداستان رستم دستان کند تو را |
|
|
داند هلاک جان فروغی به دست کیست |
|
هر کس که سیر نرگس فتان کند تو را |
|