قطعنامه ۵۵۲ شورای امنیت سازمان ملل متحد
مصوب شورای امنیت در جلسه ۲۵۴۶، با ۱۳ رأی موافق ، ۲ رأی ممتنع (نیکاراگوئه و زیمبابوه) و بدون رأی مخالف در ۱ ژوئن ۱۹۸۴
شورای امنیت،
با ملاحظهی نامهی ارسالی از طرف نمایندگان بحرین، کویت، عمان، قطر، عربستان سعودی و امارات متحده عربی مورخ ۲۱ مه ۱۹۸۴ مبنی بر شکایت از حملات ایران به کشتیهای بازرگانی که به بنادر کویت و عربستان سعودی آمد و شد دارند،
با یادآوری این نکته که کشورهای عضو بنابر منشور سازمان ملل متحد متعهد هستند به صورت صلحآمیز در کنار همسایگان خود زندگی کنند،
با تأکید مجدد بر تعهدات کشورهای عضو در قالب اصول و اهداف منشور،
همچنین با تأکید مجدد بر این که تمام کشورهای عضو متعهد به خودداری از تهدید یا کاربرد زور علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی دیگر کشورها هستند،
با در نظر گرفتن اهمیت منطقهی خلیج برای صلح و امنیت بینالملل و نقش حیاتی آن در ثبات اقتصاد جهانی،
با اظهار نگرانی از حملات به کشتیهای بازرگانی که به بنادر کویت و عربستان سعودی آمد و شد دارند،
با تأیید این نکته که این حملات تهدیدی برای امنیت و ثبات منطقه تلقی شده و اثرات جدی برای صلح و امنیت بینالمللی دارند،
- از تمام کشورها میخواهد بنابر مقررات بینالمللی به حق کشتیرانی آزاد احترام بگذارند؛
- بر حق کشتیرانی آزاد در آبهای بینالمللی و مسیرهای دریایی برای باربری به و از تمام بنادر و سازههای کشورهای ساحلی و کشورهایی که طرفیتی در درگیریها ندارند تأکید مجدد میکند؛
- از تمام کشورها میخواهد که به تمامیت ارضی کشورهایی که طرف جنگ نیستند احترام بگذارند و حداکثر خویشتنداری را اعمال نمایند و از هر اقدامی که میتواند به افزایش بیشتر و گسترش درگیری کمک نماید خودداری نمایند؛
- حملات اخیر به کشتیهای بازرگانی که به بنادر کویت و عربستان سعودی رفت و آمد دارند را محکوم میکند؛
- میخواهد که این حملات بدون درنگ متوقف شده و هیچ مزاحمتی برای کشتیهایی که به کشورهایی رفت و آمد دارند که دخالتی در درگیریها ندارند ایجاد نشود؛
- تصمیم میگیرد که در صورت عدم رعایت قطعنامهی حاضر، شورا دوباره تشکیل جلسه دهد تا دربارهی اقدامات مؤثر که با وخامت اوضاع متناسب باشند به بحث بنشیند تا از کشتیرانی آزاد در منطقه اطمینان حاصل شود؛
- از دبیرکل درخواست میکند از پیشرفت اجرای قطعنامهی حاضر گزارش دهد؛
- تصمیم میگیرد تا موضوع را در دستور کار خود نگاه دارد.
منبع
ویرایش
این اثر از یکی از اسناد رسمی سازمان ملل متحد برگزیده شده است. سیاست این سازمان مبتنی بر انتشار آثارش در حوزه مالکیت عمومی است تا «نظرات موجود در اسناد ملل متحد به صورت هر چه گستردهتر» اشاعه یابد.
بر اساس دستورالعمل اداری ST/AI/189/Add.9/Rev.2 که فقط به زبان انگلیسی موجود است، اسناد ذیل در تمام جهان در مالکیت عمومی قرار میگیرند:
|