| | | | | | |
|
یک زنی با طفل آورد آن جهود |
|
پیش آن بت و آتش اندر شعله بود |
|
|
طفل ازو بستد در آتش در فکند |
|
زن بترسید و دل از ایمان بکند |
|
|
خواست تا او سجده آرد پیش بت |
|
بانگ زد آن طفل انی لم امت |
|
|
اندر آ ای مادر اینجا من خوشم |
|
گر چه در صورت میان آتشم |
|
|
چشمبندست آتش از بهر حجاب |
|
رحمتست این سر برآورده ز جیب |
|
|
اندر آ مادر ببین برهان حق |
|
تا ببینی عشرت خاصان حق |
|
|
اندر آ و آب بین آتشمثال |
|
از جهانی کتشست آبش مثال |
|
|
اندر آ اسرار ابراهیم بین |
|
کو در آتش یافت سرو و یاسمین |
|
|
مرگ میدیدم گه زادن ز تو |
|
سخت خوفم بود افتادن ز تو |
|
|
چون بزادم رستم از زندان تنگ |
|
در جهان خوشهوای خوبرنگ |
|
|
من جهان را چون رحم دیدم کنون |
|
چون درین آتش بدیدم این سکون |
|
|
اندرین آتش بدیدم عالمی |
|
ذره ذره اندرو عیسیدمی |
|
|
نک جهان نیستشکل هستذات |
|
و آن جهان هست شکل بیثبات |
|
|
اندر آ مادر بحق مادری |
|
بین که این آذر ندارد آذری |
|
|
اندر آ مادر که اقبال آمدست |
|
اندر آ مادر مده دولت ز دست |
|
|
قدرت آن سگ بدیدی اندر آ |
|
تا ببینی قدرت و لطف خدا |
|
|
من ز رحمت میکشانم پای تو |
|
کز طرب خود نیستم پروای تو |
|
|
اندر آ و دیگران را هم بخوان |
|
کاندر آتش شاه بنهادست خوان |
|
|
اندر آیید ای مسلمانان همه |
|
غیر عذب دین عذابست آن همه |
|
|
اندر آیید ای همه پروانهوار |
|
اندرین بهره که دارد صد بهار |
|
|
بانگ میزد درمیان آن گروه |
|
پر همی شد جان خلقان از شکوه |
|
|
خلق خود را بعد از آن بیخویشتن |
|
میفکندند اندر آتش مرد و زن |
|
|
بیموکل بیکشش از عشق دوست |
|
زانک شیرین کردن هر تلخ ازوست |
|
|
تا چنان شد کان عوانان خلق را |
|
منع میکردند کتش در میا |
|
|
آن یهودی شد سیهرو و خجل |
|
شد پشیمان زین سبب بیماردل |
|
|
کاندر ایمان خلق عاشقتر شدند |
|
در فنای جسم صادقتر شدند |
|
|
مکر شیطان هم درو پیچید شکر |
|
دیو هم خود را سیهرو دید شکر |
|
|
آنچ میمالید در روی کسان |
|
جمع شد در چهرهی آن ناکس آن |
|
|
آنک میدرید جامهی خلق چست |
|
شد دریده آن او ایشان درست |
|