| | | | | | |
| |
روز عاشورا همه اهل حلب |
|
باب انطاکیه اندر تا به شب |
|
| |
گرد آید مرد و زن جمعی عظیم |
|
ماتم آن خاندان دارد مقیم |
|
| |
ناله و نوحه کنند اندر بکا |
|
شیعه عاشورا برای کربلا |
|
| |
بشمرند آن ظلمها و امتحان |
|
کز یزید و شمر دید آن خاندان |
|
| |
نعره‌هاشان می‌رود در ویل و وشت |
|
پر همی‌گردد همه صحرا و دشت |
|
| |
یک غریبی شاعری از راه رسید |
|
روز عاشورا و آن افغان شنید |
|
| |
شهر را بگذاشت و آن سوی رای کرد |
|
قصد جست و جوی آن هیهای کرد |
|
| |
پرس پرسان می‌شد اندر افتقاد |
|
چیست این غم بر که این ماتم فتاد |
|
| |
این رئیس زفت باشد که بمرد |
|
این چنین مجمع نباشد کار خرد |
|
| |
نام او و القاب او شرحم دهید |
|
که غریبم من شما اهل دهید |
|
| |
چیست نام و پیشه و اوصاف او |
|
تا بگویم مرثیه ز الطاف او |
|
| |
مرثیه سازم که مرد شاعرم |
|
تا ازینجا برگ و لالنگی برم |
|
| |
آن یکی گفتش که هی دیوانه‌ای |
|
تو نه‌ای شیعه عدو خانه‌ای |
|
| |
روز عاشوار نمی‌دانی که هست |
|
ماتم جانی که از قرنی بهست |
|
| |
پیش ممن کی بود این غصه خوار |
|
قدر عشق گوش عشق گوشوار |
|
| |
پیش ممن ماتم آن پاک‌روح |
|
شهره‌تر باشد ز صد طوفان نوح |
|
