| | | | | | |
| |
گفت ای شه جملگی فرمان تراست |
|
با وجود آفتاب اختر فناست |
|
| |
زهره کی بود یا عطارد یا شهاب |
|
کو برون آید به پیش آفتاب |
|
| |
گر ز دلق و پوستین بگذشتمی |
|
کی چنین تخم ملامت کشتمی |
|
| |
قفل کردن بر در حجره چه بود |
|
در میان صد خیالیی حسود |
|
| |
دست در کرده درون آب جو |
|
هر یکی زیشان کلوخ خشک‌جو |
|
| |
پس کلوخ خشک در جو کی بود |
|
ماهیی با آب عاصی کی شود |
|
| |
بر من مسکین جفا دارند ظن |
|
که وفا را شرم می‌آید ز من |
|
| |
گر نبودی زحمت نامحرمی |
|
چند حرفی از وفا واگفتمی |
|
| |
چون جهانی شبهت و اشکال‌جوست |
|
حرف می‌رانیم ما بیرون پوست |
|
| |
گر تو خود را بشکنی مغزی شوی |
|
داستان مغز نغزی بشنوی |
|
| |
جوز را در پوستها آوازهاست |
|
مغز و روغن را خود آوازی کجاست |
|
| |
دارد آوازی نه اندر خورد گوش |
|
هست آوازش نهان در گوش نوش |
|
| |
گرنه خوش‌آوازی مغزی بود |
|
ژغژغ آواز قشری کی شنود |
|
| |
ژغژغ آن زان تحمل می‌کنی |
|
تا که خاموشانه بر مغزی زنی |
|
| |
چند گاهی بی‌لب و بی‌گوش شو |
|
وانگهان چون لب حریف نوش شو |
|
| |
چند گفتی نظم و نثر و راز فاش |
|
خواجه یک روز امتحان کن گنگ باش |
|
