مثنوی معنوی/تفسیر دعای آن دو فرشته کی هر روز
| یک خلیفه بود در ایام پیش | کرده حاتم را غلام جود خویش | |||||
| رایت اکرام و داد افراشته | فقر و حاجت از جهان بر داشته | |||||
| بحر و در از بخششش صاف آمده | داد او از قاف تا قاف آمده | |||||
| در جهان خاک ابر و آب بود | مظهر بخشایش وهاب بود | |||||
| از عطااش بحر و کان در زلزله | سوی جودش قافله بر قافله | |||||
| قبله‌ی حاجت در و دروازه‌اش | رفته در عالم بجود آوازه‌اش | |||||
| هم عجم هم روم هم ترک و عرب | مانده از جود و سخااش در عجب | |||||
| آب حیوان بود و دریای کرم | زنده گشته هم عرب زو هم عجم | |||||