| | | | | | |
|
مور بر دانه بدان لرزان شود |
|
که ز خرمنهای خوش اعمی بود |
|
|
میکشد آن دانه را با حرص و بیم |
|
که نمیبیند چنان چاش کریم |
|
|
صاحب خرمن همیگوید که هی |
|
ای ز کوری پیش تو معدوم شی |
|
|
تو ز خرمنهای ما آن دیدهای |
|
که در آن دانه به جان پیچیدهای |
|
|
ای به صورت ذره کیوان را ببین |
|
مور لنگی رو سلیمان را ببین |
|
|
تو نهای این جسم تو آن دیدهای |
|
وا رهی از جسم گر جان دیدهای |
|
|
آدمی دیدهست باقی گوشت و پوست |
|
هرچه چشمش دیده است آن چیز اوست |
|
|
کوه را غرقه کند یک خم ز نم |
|
منفذش چون باز باشد سوی یم |
|
|
چون به دریا راه شد از جان خم |
|
خم با جیحون برآرد اشتلم |
|
|
زان سبب قل گفتهی دریا بود |
|
هرچه نطق احمدی گویا بود |
|
|
گفتهی او جمله در بحر بود |
|
که دلش را بود در دریا نفوذ |
|
|
داد دریا چون ز خم ما بود |
|
چه عجب در ماهیی دریا بود |
|
|
چشم حس افسرد بر نقش ممر |
|
تش ممر میبینی و او مستقر |
|
|
این دوی اوصاف دید احولست |
|
ورنه اول آخر آخر اولست |
|
|
هی ز چه معلوم گردد این ز بعث |
|
بعث را جو کم کن اندر بعث بحث |
|
|
شرط روز بعث اول مردنست |
|
زانک بعث از مرده زنده کردنست |
|
|
جمله عالم زین غلط کردند راه |
|
کز عدم ترسند و آن آمد پناه |
|
|
از کجا جوییم علم از ترک علم |
|
از کجا جوییم سلم از ترک سلم |
|
|
از کجا جوییم هست از ترک هست |
|
از کجا جوییم سیب از ترک دست |
|
|
هم تو تانی کرد یا نعم المعین |
|
دیدهی معدومبین را هست بین |
|
|
دیدهای کو از عدم آمد پدید |
|
ذات هستی را همه معدوم دید |
|
|
این جهان منتظم محشر شود |
|
گر دو دیده مبدل و انور شود |
|
|
زان نماید این حقایق ناتمام |
|
که برین خامان بود فهمش حرام |
|
|
نعمت جنات خوش بر دوزخمی |
|
شد محرم گرچه حق آمد سخی |
|
|
در دهانش تلخ آید شهد خلد |
|
چون نبود از وافیان در عهد خلد |
|
|
مر شما را نیز در سوداگری |
|
دست کی جنبد چو نبود مشتری |
|
|
کی نظاره اهل بخریدن بود |
|
آن نظاره گول گردیدن بود |
|
|
پرس پرسان کین به چند و آن به چند |
|
از پی تعبیر وقت و ریشخند |
|
|
از ملولی کاله میخواهد ز تو |
|
نیست آن کس مشتری و کالهجو |
|
|
کاله را صد بار دید و باز داد |
|
جامه کی پیمود او پیمود باد |
|
|
کو قدوم و کر و فر مشتری |
|
کو مزاح گنگلی سرسری |
|
|
چونک در ملکش نباشد حبهای |
|
جز پی گنگل چه جوید جبهای |
|
|
در تجارت نیستش سرمایهای |
|
پس چه شخص زشت او چه سایهای |
|
|
مایه در بازار این دنیا زرست |
|
مایه آنجا عشق و دو چشم ترست |
|
|
هر که او بیمایهی بازار رفت |
|
عمر رفت و بازگشت او خام تفت |
|
|
هی کجا بودی برادر هیچ جا |
|
هی چه پختی بهر خوردن هیچ با |
|
|
مشتری شو تا بجنبد دست من |
|
لعل زاید معدن آبست من |
|
|
مشتری گرچه که سست و باردست |
|
دعوت دین کن که دعوت واردست |
|
|
باز پران کن حمام روح گیر |
|
در ره دعوت طریق نوح گیر |
|
|
خدمتی میکن برای کردگار |
|
با قبول و رد خلقانت چه کار |
|