| | | | | | |
| |
آن یکی اسپی طلب کرد از امیر |
|
گفت رو آن اسپ اشهب را بگیر |
|
| |
گفت آن را من نخواهم گفت چون |
|
گفت او واپس‌روست و بس حرون |
|
| |
سخت پس پس می‌رود او سوی بن |
|
گفت دمش را به سوی خانه کن |
|
| |
دم این استور نفست شهوتست |
|
زین سبب پس پس رود آن خودپرست |
|
| |
شهوت او را که دم آمد ز بن |
|
ای مبدل شهوت عقبیش کن |
|
| |
چون ببندی شهوتش را از رغیف |
|
سر کند آن شهوت از عقل شریف |
|
| |
هم‌چو شاخی که ببری از درخت |
|
سر کند قوت ز شاخ نیک‌بخت |
|
| |
چونک کردی دم او را آن طرف |
|
گر رود پس پس رود تا مکتنف |
|
| |
حبذا اسپان رام پیش‌رو |
|
نه سپس‌رو نه حرونی را گرو |
|
| |
گرم‌رو چون جسم موسی کلیم |
|
تا به بحرینش چو پهنای گلیم |
|
| |
هست هفصدساله راه آن حقب |
|
که بکرد او عزم در سیران حب |
|
| |
همت سیر تنش چون این بود |
|
سیر جانش تا به علیین بود |
|
| |
شهسواران در سباقت تاختند |
|
خربطان در پایگه انداختند |
|
