| | | | | | |
|
شعله میزد آتش جان سفیه |
|
که آتشی بود الولد سر ابیه |
|
|
نه غلط گفتم که بد قهر خدا |
|
علتی را پیش آوردن چرا |
|
|
کار بیعلت مبرا از علل |
|
مستمر و مستقرست از ازل |
|
|
در کمال صنع پاک مستحث |
|
علت حادث چه گنجد یا حدث |
|
|
سر آب چه بود آب ما صنع اوست |
|
صنع مغزست و آب صورت چو پوست |
|
|
عشق دان ای فندق تن دوستت |
|
جانت جوید مغز و کوبد پوستت |
|
|
دوزخی که پوست باشد دوستش |
|
داد بدلنا جلودا پوستش |
|
|
معنی و مغزت بر آتش حاکمست |
|
لیک آتش را قشورت هیزمست |
|
|
کوزهی چوبین که در وی آب جوست |
|
قدرت آتش همه بر ظرف اوست |
|
|
معنی انسان بر آتش مالکست |
|
مالک دوزخ درو کی هالکست |
|
|
پس میفزا تو بدن معنی فزا |
|
تا چو مالک باشی آتش را کیا |
|
|
پوستها بر پوست میافزودهای |
|
لاجرم چون پوست اندر دودهای |
|
|
زانک آتش را علف جز پوست نیست |
|
قهر حق آن کبر را پوستین کنیست |
|
|
این تکبر از نتیجهی پوستست |
|
جاه و مال آن کبر را زان دوستست |
|
|
این تکبر چیست غفلت از لباب |
|
منجمد چون غفلت یخ ز آفتاب |
|
|
چون خبر شد ز آفتابش یخ نماند |
|
نرم گشت و گرم گشت و تیز راند |
|
|
شد ز دید لب جملهی تن طمع |
|
خوار و عاشق شد که ذل من طمع |
|
|
چون نبیند مغز قانع شد به پوست |
|
بند عز من قنع زندان اوست |
|
|
عزت اینجا گبریست و ذل دین |
|
سنگ تا فانی نشد کی شد نگین |
|
|
در مقام سنگی آنگاهی انا |
|
وقت مسکین گشتن تست وفنا |
|
|
کبر زان جوید همیشه جاه و مال |
|
که ز سرگینست گلحن را کمال |
|
|
کین دو دایه پوست را افزون کنند |
|
شحم و لحم و کبر و نخوت آکنند |
|
|
دیده را بر لب لب نفراشتند |
|
پوست را زان روی لب پنداشتند |
|
|
پیشوا ابلیس بود این راه را |
|
کو شکار آمد شبیکهی جاه را |
|
|
مال چون مارست و آن جاه اژدها |
|
سایهی مردان زمرد این دو را |
|
|
زان زمرد مار را دیده جهد |
|
کور گردد مار و رهرو وا رهد |
|
|
چون برین ره خار بنهاد آن رئیس |
|
هر که خست او گفته لعنت بر بلیس |
|
|
یعنی این غم بر من از غدر ویست |
|
غدر را آن مقتدا سابقپیست |
|
|
بعد ازو خود قرن بر قرن آمدند |
|
جملگان بر سنت او پا زدند |
|
|
هر که بنهد سنت بد ای فتا |
|
تا در افتد بعد او خلق از عمی |
|
|
جمع گردد بر وی آن جمله بزه |
|
کو سری بودست و ایشان دمغزه |
|
|
لیک آدم چارق و آن پوستین |
|
پیش میآورد که هستم ز طین |
|
|
چون ایاز آن چارقش مورود بود |
|
لاجرم او عاقبت محمود بود |
|
|
هست مطلق کارساز نیستیست |
|
کارگاه هستکن جز نیست چیست |
|
|
بر نوشته هیچ بنویسد کسی |
|
یا نهاله کارد اندر مغرسی |
|
|
کاغذی جوید که آن بنوشته نیست |
|
تخم کارد موضعی که کشته نیست |
|
|
تو برادر موضع ناکشته باش |
|
کاغذ اسپید نابنوشته باش |
|
|
تا مشرف گردی از نون والقلم |
|
تا بکارد در تو تخم آن ذوالکرم |
|
|
خود ازین پالوه نالیسیده گیر |
|
مطبخی که دیدهای نادیده گیر |
|
|
زانک ازین پالوده مستیها بود |
|
پوستین و چارق از یادت رود |
|
|
چون در آید نزع و مرگ آهی کنی |
|
ذکر دلق و چارق آنگاهی کنی |
|
|
تا نمانی غرق موج زشتیی |
|
که نباشد از پناهی پشتیی |
|
|
یاد ناری از سفینهی راستین |
|
ننگری رد چارق و در پوستین |
|
|
چونک درمانی به غرقاب فنا |
|
پس ظلمنا ورد سازی بر ولا |
|
|
دیو گوید بنگرید این خام را |
|
سر برید این مرغ بیهنگام را |
|
|
دور این خصلت ز فرهنگ ایاز |
|
که پدید آید نمازش بینماز |
|
|
او خروس آسمان بوده ز پیش |
|
نعرههای او همه در وقت خویش |
|