| | | | | | |
|
بود شاهی در جهودان ظلمساز |
|
دشمن عیسی و نصرانی گداز |
|
|
عهد عیسی بود و نوبت آن او |
|
جان موسی او و موسی جان او |
|
|
شاه احول کرد در راه خدا |
|
آن دو دمساز خدایی را جدا |
|
|
گفت استاد احولی را کاندر آ |
|
زو برون آر از وثاق آن شیشه را |
|
|
گفت احول زان دو شیشه من کدام |
|
پیش تو آرم بکن شرح تمام |
|
|
گفت استاد آن دو شیشه نیست رو |
|
احولی بگذار و افزونبین مشو |
|
|
گفت ای استا مرا طعنه مزن |
|
گفت استا زان دو یک را در شکن |
|
|
چون یک بشکست هر دو شد ز چشم |
|
مرد احول گردد از میلان و خشم |
|
|
شیشه یک بود و به چشمش دو نمود |
|
چون شکست او شیشه را دیگر نبود |
|
|
خشم و شهوت مرد را احول کند |
|
ز استقامت روح را مبدل کند |
|
|
چون غرض آمد هنر پوشیده شد |
|
صد حجاب از دل به سوی دیده شد |
|
|
چون دهد قاضی به دل رشوت قرار |
|
کی شناسد ظالم از مظلوم زار |
|
|
شاه از حقد جهودانه چنان |
|
گشت احول کالامان یا رب امان |
|
|
صد هزاران ممن مظلوم کشت |
|
که پناهم دین موسی را و پشت |
|