مثنوی معنوی/دریافتن طبیبان الهی امراض دین و دل را

دفتر چهارم مثنوی از مولوی
(دریافتن طبیبان الهی امراض دین و دل را در سیمای مرید و بیگانه و لحن گفتار او و رنگ چشم او و بی این همه نیز از راه دل کی انهم جواسیس القلوب فجالسوهم بالصدق)
  این طبیبان بدن دانش‌ورند بر سقام تو ز تو واقف‌ترند  
  تا ز قاروره همی‌بینند حال که ندانی تو از آن رو اعتلال  
  هم ز نبض و هم ز رنگ و هم ز دم بو برند از تو بهر گونه سقم  
  پس طبیبان الهی در جهان چون ندانند از تو بی‌گفت دهان  
  هم ز نبضت هم ز چشمت هم ز رنگ صد سقم بینند در تو بی‌درنگ  
  این طبیبان نوآموزند خود که بدین آیاتشان حاجت بود  
  کاملان از دور نامت بشنوند تا به قعر باد و بودت در دوند  
  بلک پیش از زادن تو سالها دیده باشندت ترا با حالها