| | | | | | |
|
همچو عیسی بر سرش گیرد فرات |
|
که ایمنی از غرقه در آب حیات |
|
|
گوید احمد گر یقینش افزون بدی |
|
خود هوایش مرکب و مامون بدی |
|
|
همچو من که بر هوا راکب شدم |
|
در شب معراج مستصحب شدم |
|
|
گفت چون باشد سگی کوری پلید |
|
جست او از خواب خود را شیر دید |
|
|
نه چنان شیری که کس تیرش زند |
|
بل ز بیمش تیغ و پیکان بشکند |
|
|
کور بر اشکم رونده همچو مار |
|
چشمها بگشاد در باغ و بهار |
|
|
چون بود آن چون که از چونی رهید |
|
در حیاتستان بیچونی رسید |
|
|
گشت چونیبخش اندر لامکان |
|
گرد خوانش جمله چونها چون سگان |
|
|
او ز بیچونی دهدشان استخوان |
|
در جنابت تن زن این سوره مخوان |
|
|
تا ز چونی غسل ناری تو تمام |
|
تو برین مصحف منه کف ای غلام |
|
|
گر پلیدم ور نظیفم ای شهان |
|
این نخوانم پس چه خوانم در جهان |
|
|
تو مرا گویی که از بهر ثواب |
|
غسل ناکرده مرو در حوض آب |
|
|
از برون حوض غیر خاک نیست |
|
هر که او در حوض ناید پاک نیست |
|
|
گر نباشد آبها را این کرم |
|
کو پذیرد مر خبث را دم به دم |
|
|
وای بر مشتاق و بر اومید او |
|
حسرتا بر حسرت جاوید او |
|
|
آب دارد صد کرم صد احتشام |
|
که پلیدان را پذیرد والسلام |
|
|
ای ضیاء الحق حسامالدین که نور |
|
پاسبان تست از شر الطیور |
|
|
پاسبان تست نور و ارتقاش |
|
ای تو خورشید مستر از خفاش |
|
|
چیست پرده پیش روی آفتاب |
|
جز فزونی شعشعه و تیزی تاب |
|
|
پردهی خورشید هم نور ربست |
|
بینصیب از وی خفاشست و شبست |
|
|
هر دو چون در بعد و پرده ماندهاند |
|
یا سیهرو یا فسرده ماندهاند |
|
|
چون نبشتی بعضی از قصهی هلال |
|
داستان بدر آر اندر مقال |
|
|
آن هلال و بدر دارند اتحاد |
|
از دوی دورند و از نقص و فساد |
|
|
آن هلال از نقص در باطن بریست |
|
آن به ظاهر نقص تدریج آوریست |
|
|
درس گوید شب به شب تدریج را |
|
در تانی بر دهد تفریج را |
|
|
در تانی گوید ای عجول خام |
|
پایهپایه بر توان رفتن به بام |
|
|
دیگ را تدریج و استادانه جوش |
|
کار ناید قلیهی دیوانه جوش |
|
|
حق نه قادر بود بر خلق فلک |
|
در یکی لحظه به کن بیهیچ شک |
|
|
پس چرا شش روز آن را درکشید |
|
کل یوم الف عام ای مستفید |
|
|
خلقت طفل از چه اندر نه مهاست |
|
زانک تدریج از شعار آن شهاست |
|
|
خلقت آدم چرا چل صبح بود |
|
اندر آن گل اندکاندک میفزود |
|
|
نه چو تو ای خام که اکنون تاختی |
|
طفلی و خود را تو شیخی ساختی |
|
|
بر دویدی چون کدو فوق همه |
|
کو ترا پای جهاد و ملحمه |
|
|
تکیه کردی بر درختان و جدار |
|
بر شدی ای اقرعک هم قرعوار |
|
|
اول ار شد مرکبت سرو سهی |
|
لیک آخر خشک و بیمغزی تهی |
|
|
رنگ سبزت زرد شد ای قرع زود |
|
زانک از گلگونه بود اصلی نبود |
|