| | | | | | |
| |
لیک نور سالکی کز حد گذشت |
|
نور او پر شد بیابانها و دشت |
|
| |
شاهدی‌اش فارغ آمد از شهود |
|
وز تکلفها و جانبازی و جود |
|
| |
نور آن گوهر چو بیرون تافتست |
|
زین تسلسها فراغت یافتست |
|
| |
پس مجو از وی گواه فعل و گفت |
|
که ازو هر دو جهان چون گل شکفت |
|
| |
این گواهی چیست اظهار نهان |
|
خواه قول و خواه فعل و غیر آن |
|
| |
که عرض اظهار سر جوهرست |
|
وصف باقی وین عرض بر معبرست |
|
| |
این نشان زر نماند بر محک |
|
زر بماند نیک نام و بی ز شک |
|
| |
این صلات و این جهاد و این صیام |
|
هم نماند جان بماند نیک‌نام |
|
| |
جان چنین افعال و اقوالی نمود |
|
بر محک امر جوهر را بسود |
|
| |
که اعتقادم راستست اینک گواه |
|
لیک هست اندر گواهان اشتباه |
|
| |
تزکیه باید گواهان را بدان |
|
تزکیش صدقی که موقوفی بدان |
|
| |
حفظ لفظ اندر گواه قولیست |
|
حفظ عهد اندر گواه فعلیست |
|
| |
گر گواه قول کژ گوید ردست |
|
ور گواه فعل کژ پوید ردست |
|
| |
قول و فعل بی‌تناقض بایدت |
|
تا قبول اندر زمان بیش آیدت |
|
| |
سعیکم شتی تناقض اندرید |
|
روز می‌دوزید شب بر می‌درید |
|
| |
پس گواهی با تناقض کی شنود |
|
یا مگر حلمی کند از لطف خود |
|
| |
فعل و قول اظهار سرست و ضمیر |
|
هر دو پیدا می‌کند سر ستیر |
|
| |
چون گواهت تزکیه شد شد قبول |
|
ورنه محبوس است اندر مول مول |
|
| |
تا تو بستیزی ستیزند ای حرون |
|
فانتظرهم انهم منتظرون |
|
