| | | | | | |
| |
گفت هان ای سخرگان گفت و گو |
|
وعظ و گفتار زبان و گوش جو |
|
| |
پنبه اندر گوش حس دون کنید |
|
بند حس از چشم خود بیرون کنید |
|
| |
پنبه‌ی آن گوش سر گوش سرست |
|
تا نگردد این کر آن باطن کرست |
|
| |
بی‌حس و بی‌گوش و بی‌فکرت شوید |
|
تا خطاب ارجعی را بشنوید |
|
| |
تا به گفت و گوی بیداری دری |
|
تو زگفت خواب بویی کی بری |
|
| |
سیر بیرونیست قول و فعل ما |
|
سیر باطن هست بالای سما |
|
| |
حس خشکی دید کز خشکی بزاد |
|
عیسی جان پای بر دریا نهاد |
|
| |
سیر جسم خشک بر خشکی فتاد |
|
سیر جان پا در دل دریا نهاد |
|
| |
چونک عمر اندر ره خشکی گذشت |
|
گاه کوه و گاه دریا گاه دشت |
|
| |
آب حیوان از کجا خواهی تو یافت |
|
موج دریا را کجا خواهی شکافت |
|
| |
موج خاکی وهم و فهم و فکر ماست |
|
موج آبی محو و سکرست و فناست |
|
| |
تا درین سکری از آن سکری تو دور |
|
تا ازین مستی از آن جامی نفور |
|
| |
گفت و گوی ظاهر آمد چون غبار |
|
مدتی خاموش خو کن هوش‌دار |
|
