| | | | | | |
| |
مر خلیفه‌ی مصر را غماز گفت |
|
که شه موصل به حوری گشت جفت |
|
| |
یک کنیزک دارد او اندر کنار |
|
که به عالم نیست مانندش نگار |
|
| |
در بیان ناید که حسنش بی‌حدست |
|
نقش او اینست که اندر کاغذست |
|
| |
نقش در کاغذ چو دید آن کیقباد |
|
خیره گشت و جام از دستش فتاد |
|
| |
پهلوانی را فرستاد آن زمان |
|
سوی موصل با سپاه بس گران |
|
| |
که اگر ندهد به تو آن ماه را |
|
برکن از بن آن در و درگاه را |
|
| |
ور دهد ترکش کن و مه را بیار |
|
تا کشم من بر زمین مه در کنار |
|
| |
پهلوان شد سوی موصل با حشم |
|
با هزاران رستم و طبل و علم |
|
| |
چون ملخها بی‌عدد بر گرد کشت |
|
قاصد اهلاک اهل شهر گشت |
|
| |
هر نواحی منجنیقی از نبرد |
|
هم‌چو کوه قاف او بر کار کرد |
|
| |
زخم تیر و سنگهای منجنیق |
|
تیغها در گرد چون برق از بریق |
|
| |
هفته‌ای کرد این چنین خون‌ریز گرم |
|
برج سنگین سست شد چون موم نرم |
|
| |
شاه موصل دید پیگار مهول |
|
پس فرستاد از درون پیشش رسول |
|
| |
که چه می‌خواهی ز خون ممنان |
|
کشته می‌گردند زین حرب گران |
|
| |
گر مرادت ملک شهر موصلست |
|
بی‌چنین خون‌ریز اینت حاصلست |
|
| |
من روم بیرون شهر اینک در آ |
|
تا نگیرد خون مظلومان ترا |
|
| |
ور مرادت مال و زر و گوهرست |
|
این ز ملک شهر خود آسان‌ترست |
|
