| | | | | | |
|
گفت پیغامبر که رحم آرید بر |
|
جان من کان غنیا فافتقر |
|
|
والذی کان عزیزا فاحتقر |
|
او صفیا عالما بین المضر |
|
|
گفت پیغامبر که با این سه گروه |
|
رحم آرید ار ز سنگید و ز کوه |
|
|
آنک او بعد از رئیسی خوار شد |
|
وآن توانگر هم که بیدینار شد |
|
|
وآن سوم آن عالمی که اندر جهان |
|
مبتلی گردد میان ابلهان |
|
|
زانک از عزت به خواری آمدن |
|
همچو قطع عضو باشد از بدن |
|
|
عضو گردد مرده کز تن وا برید |
|
نو بریده جنبد اما نی مدید |
|
|
هر که از جام الست او خورد پار |
|
هستش امسال آفت رنج و خمار |
|
|
وآنک چون سگ ز اصل کهدانی بود |
|
کی مرورا حرص سلطانی بود |
|
|
توبه او جوید که کردست او گناه |
|
آه او گوید که گم کردست راه |
|