| | | | | | |
|
شهوت دنیا مثال گلخنست |
|
که ازو حمام تقوی روشنست |
|
|
لیک قسم متقی زین تون صفاست |
|
زانک در گرمابه است و در نقاست |
|
|
اغنیا مانندهی سرگینکشان |
|
بهر آتش کردن گرمابهبان |
|
|
اندریشان حرص بنهاده خدا |
|
تا بود گرمابه گرم و با نوا |
|
|
ترک این تون گوی و در گرمابه ران |
|
ترک تون را عین آن گرمابه دان |
|
|
هر که در تونست او چون خادمست |
|
مر ورا که صابرست و حازمست |
|
|
هر که در حمام شد سیمای او |
|
هست پیدا بر رخ زیبای او |
|
|
تونیان را نیز سیما آشکار |
|
از لباس و از دخان و از غبار |
|
|
ور نبینی روش بویش را بگیر |
|
بو عصا آمد برای هر ضریر |
|
|
ور نداری بو در آرش در سخن |
|
از حدیث نو بدان راز کهن |
|
|
پس بگوید تونیی صاحب ذهب |
|
بیست سله چرک بردم تا به شب |
|
|
حرص تو چون آتشست اندر جهان |
|
باز کرده هر زبانه صد دهان |
|
|
پیش عقل این زر چو سرگین ناخوشست |
|
گرچه چون سرگین فروغ آتشست |
|
|
آفتابی که دم از آتش زند |
|
چرک تر را لایق آتش کند |
|
|
آفتاب آن سنگ را هم کرد زر |
|
تا بتون حرص افتد صد شرر |
|
|
آنک گوید مال گرد آوردهام |
|
چیست یعنی چرک چندین بردهام |
|
|
این سخن گرچه که رسواییفزاست |
|
در میان تونیان زین فخرهاست |
|
|
که تو شش سله کشیدی تا به شب |
|
من کشیدم بیست سله بی کرب |
|
|
آنک در تون زاد و پاکی را ندید |
|
بوی مشک آرد برو رنجی پدید |
|