| | | | | | |
| |
فازن بالحرة پی این شد مثل |
|
فاسرق الدرة بدین شد منتقل |
|
| |
بنده سوی خواجه شد او ماند زار |
|
بوی گل شد سوی گل او ماند خار |
|
| |
او بمانده دور از مطلوب خویش |
|
سعی ضایع رنج باطل پای ریش |
|
| |
همچو صیادی که گیرد سایه‌ای |
|
سایه کی گردد ورا سرمایه‌ای |
|
| |
سایه‌ی مرغی گرفته مرد سخت |
|
مرغ حیران گشته بر شاخ درخت |
|
| |
کین مدمغ بر کی می‌خندد عجب |
|
اینت باطل اینت پوسیده سبب |
|
| |
ور تو گویی جزو پیوسته‌ی کلست |
|
خار می‌خور خار مقرون گلست |
|
| |
جز ز یک رو نیست پیوسته به کل |
|
ورنه خود باطل بدی بعث رسل |
|
| |
چون رسولان از پی پیوستنند |
|
پس چه پیوندندشان چون یک تنند |
|
| |
این سخن پایان ندارد ای غلام |
|
روز بیگه شد حکایت کن تمام |
|
