مثنوی معنوی/مراعات کردن زن شوهر را و استغفار کردن از گفته‌ی خویش
| گفت پیغامبر که زن بر عاقلان | غالب آید سخت و بر صاحب‌دلان | |||||
| باز بر زن جاهلان چیره شوند | زانک ایشان تند و بس خیره روند | |||||
| کم بودشان رقت و لطف و وداد | زانک حیوانیست غالب بر نهاد | |||||
| مهر و رقت وصف انسانی بود | خشم و شهوت وصف حیوانی بود | |||||
| پرتو حقست آن معشوق نیست | خالقست آن گوییا مخلوق نیست | |||||