مثنوی معنوی/مقرر شدن ترجیح جهد بر توکل
| زین نمط بسیار برهان گفت شیر | کز جواب آن جبریان گشتند سیر | |||||
| روبه و آهو و خرگوش و شغال | جبر را بگذاشتند و قیل و قال | |||||
| عهدها کردند با شیر ژیان | کاندرین بیعت نیفتد در زیان | |||||
| قسم هر روزش بیاید بی‌جگر | حاجتش نبود تقاضایی دگر | |||||
| قرعه بر هر که فتادی روز روز | سوی آن شیر او دویدی همچو یوز | |||||
| چون به خرگوش آمد این ساغر بدور | بانگ زد خرگوش کاخر چند جور | |||||