| | | | | | |
| |
ای خدای بی‌نظیر ایثار کن |
|
گوش را چون حلقه دادی زین سخن |
|
| |
گوش ما گیر و بدان مجلس کشان |
|
کز رحیقت می‌خورند آن سرخوشان |
|
| |
چون به ما بویی رسانیدی ازین |
|
سر مبند آن مشک را ای رب دین |
|
| |
از تو نوشند ار ذکورند ار اناث |
|
بی‌دریغی در عطا یا مستغاث |
|
| |
ای دعا ناگفته از تو مستجاب |
|
داده دل را هر دمی صد فتح باب |
|
| |
چند حرفی نقش کردی از رقوم |
|
سنگها از عشق آن شد هم‌چو موم |
|
| |
نون ابرو صاد چشم و جیم گوش |
|
بر نوشتی فتنه‌ی صد عقل و هوش |
|
| |
زان حروفت شد خرد باریک‌ریس |
|
نسخ می‌کن ای ادیب خوش‌نویس |
|
| |
در خور هر فکر بسته بر عدم |
|
دم به دم نقش خیالی خوش رقم |
|
| |
حرفهای طرفه بر لوح خیال |
|
بر نوشته چشم و عارض خد و خال |
|
| |
بر عدم باشم نه بر موجود مست |
|
زانک معشوق عدم وافی‌ترست |
|
| |
عقل را خط خوان آن اشکال کرد |
|
تا دهد تدبیرها را زان نورد |
|
