| | | | | | |
|
من و دیدن رقیبان هوسناک تو را |
|
رو که تا دم زدهام سوختهام پاک تو را |
|
|
من که از دست تو صد تیغ به دل خواهم زد |
|
به که بیرون فکنم از دل صد چاک تو را |
|
|
تا به غایت من گمراه نمیدانستنم |
|
اینقدر کم حذر و خود سر و بیباک تو را |
|
|
ترک چشمت که دم از شیر شکاری میزد |
|
این چه سر بود که بربست به فتراک تو را |
|
|
قلب ما صاف کن ای شعلهی اکسیر اثر |
|
چه شود نقد بجز دود ز خاشاک تو را |
|
|
هیچت ای چشم سیه روی ازو سیری نیست |
|
در تو گور مگر سیر کند خاک تو را |
|
|
محتشم آنچه تو دیدی و تو فهمیدی از او |
|
کور بهتر پر ازین دیده ادراک تو را |
|
|
کلامم میکشد ناگه به جایی |
|
که آرد بر سر نطقم بلایی |
|