| | | | | | |
|
اقبال بین که از پی طی ره وصال |
|
پرواز داده شوق به مرغ شکسته بال |
|
|
بردمید از آن تن خاکی که جنبشش |
|
صد ساله بعد داشت ز سر حد احتمال |
|
|
افتادهای که بود گران جان تر از زمین |
|
شوقش به ره فکند شتابان تر از شمال |
|
|
شد دست چرخ پر شهب از بس که میجهد |
|
در زیر پای خیل بغال آتش از امال |
|
|
احداث کرده جذبه راه دیار شوق |
|
در مرکبان سست پی من تک غزال |
|
|
دارد گمان زلزله از بیقراریم |
|
سرهنگ جان که قلعهی تن راست کوتوال |
|
|
منت خدای را که رفاهیت وطن |
|
گر شد به دل به تفرقه کوچ و ارتحال |
|
|
نزدیک شد که ذرهی بیتاب ناتوان |
|
یابد به آفتاب جهانتاب اتصال |
|
|
زد آفتاب چرخ که از دولت سریع |
|
بعد از عروج روی کند در ره زوال |
|
|
آن آفتاب کز سبب طول عهد او |
|
جوید هزار ساله گران نقص از کمال |
|
|
سلطان شاه مشرب کم کبر و پرشکوه |
|
دارای داد گستر جم قدر یم نوال |
|
|
آن برگزیدهی یوسف مصر صفا که هست |
|
آئینه جمال خداوند ذوالجلال |
|
|
در مصر سلطنت نه همین اسم بود و بس |
|
میراث یوسفی که به او یافت انتقال |
|
|
زان یوسف جمیل به این یوسف جلیل |
|
دادند صد کمال کزان بد یکی جمال |
|
|
بر خویش دیدگان و مکان را چو بیضهی تنگ |
|
مرغ جلال او چو برآورد پر و بال |
|
|
شاید که بهر نوبت سلطانیش قضا |
|
بر طبل آسمان زند از کهکشان دوال |
|
|
گردون برد پناه به تحت الثری ز بیم |
|
آید گر آتش غضب او به اشتغال |
|
|
نام مرا کسی نبرد روز حشر نیز |
|
حلمش شود چه اهل گنه را قرین حال |
|
|
گر باد عزم تو گذرد بر بلند و پست |
|
بیرون رود سکون ز زمین نعل از خیال |
|
|
دریا به لنگرش سپر خویش را به چرخ |
|
باشد تحرکش چو زمین تا ابد محال |
|
|
ای برقد جلال تو تشریفها قصیر |
|
جز عز ذوالجلال که افتاده بیزوال |
|
|
بر تاج خسروی که ز اسباب سروریست |
|
فرق توراست منت تعظیم لایزال |
|
|
حاتم ز صیت جود تو گشت از مقام خویش |
|
راضی که در جهان نکشد از تو انفعال |
|
|
این سلطنت که شاهد طاقت گداز بود |
|
در ابتدای ناز نمود از تتق جمال |
|
|
اینک جهان گرفته سراسر فروغ وی |
|
که افزونی اندرون چو ترقیست در هلال |
|
|
ای داور ملک صفت آسمان شکوه |
|
وی سرور نکوسیر پادشه خصال |
|
|
روزی که محتشم پی تقدیم تهنیت |
|
آمد به نفس کامل خود بر سر جدال |
|
|
وز تازیانه کاری تعجیل داد پر |
|
آن باره را که بود تحرک در او محال |
|
|
هریک قدم که مانده به ره نجم طالعش |
|
گردید دور صد قدم از عقده وبال |
|
|
یارب به لایزالی سلطان لمیزل |
|
کز اشتغال سلطنت دیر انتقال |
|
|
بر مسند جلال برانی هزار کام |
|
با رتبهی جلیل بمانی هزار سال |
|