| | | | | | |
|
ایا صبا برسان تحفهی درود و سلام |
|
ز کمترین خلایق به بهترین انام |
|
|
پناه ملک و ملل پاسبان دین و دول |
|
جهان علم و عمل کاشف حلال و حرام |
|
|
سمی صدر رسل هادی جمیع سبل |
|
سر رئوس امم تاج تارک اسلام |
|
|
خدایگان صدور جهان که در آفاق |
|
صدارت از شرفش در تفاخر است مدام |
|
|
بگو ولی به زبانی کزو اثر بارد |
|
که ای جلال تو را جلوه در لباس دوام |
|
|
غلام بی بدلت محتشم که خواند اول |
|
بر آسمان ملکش زیب و زینت ایام |
|
|
بر او زمین وسیع آخر آن چنان شد تنگ |
|
که گشت شیرهی جان در تنش فشرده تمام |
|
|
نه پای راه نوردی که در گشایش کار |
|
ره امید به دستش دهد گشایش کام |
|
|
نه یک سرو تن فردی که سوی حاتم طی |
|
کند به کبر نگاه و کند به ناز خرام |
|
|
اگر چه گه گهش از شاخسار این دولت |
|
سبک بهاثمری تازه میکند لب و کام |
|
|
ولی ز گلشن جود شهش ز بخت زبون |
|
نسیم لطف تمامی نمیرسد به مشام |
|
|
که چون دهد به تنعم دماغ را ترطیب |
|
شود ز فیض پذیرای صد هزار الهام |
|
|
درین زمان که غم انگیز گشتنش میکرد |
|
زمانه بادهی عیشی که ریختش درجام |
|
|
همان رحیق روان کلام مولی بود |
|
که بود هم طرب آغاز و هم نشاط انجام |
|
|
کلام نی که زلالی بدیع سلسلهای |
|
طراز دوش امم گوشوار گوش گرام |
|
|
زهر دوا و مصرع آن گشته از فصاحت باز |
|
دری جدید به روی دل ذوی الافهام |
|
|
به مرده خضر کلامش چو داد آب حیات |
|
حدیث زیره و کرمان ز کلک خوش ارقام |
|
|
چنان نمود که شیرین تکلمان ظریف |
|
نبات را به تکلف نهند حنظل نام |
|
|
ز فیض ابر مقالت چو مستفیض شدند |
|
به قدر جوهر ادراک خود خواص و عوام |
|
|
ز سرزمین فصاحت روایح گلها |
|
بسیط روی زمین را فرو گرفت تمام |
|
|
در آن خجسته زمین هر غزل غزالی بود |
|
به طبع مستمع از مردم آشنایی و رام |
|
|
در آستین بودش دست صنع هر که ز لفظ |
|
لباس برقد معنی برد به این اندام |
|
|
بزرگوارا دارم دلی و صد امید |
|
جهان مدارا دارم لبی و صد پیغام |
|
|
که هست از مدد منعم غنی و قدیر |
|
کریم عام کرم واهب جمیع مرام |
|
|
بلای فقر درین عهد در تزلزل صرف |
|
صلای جود درین دور در ترقی تام |
|
|
مرا به طبع ز اشباه خود تفاوت خاص |
|
تو را ز لطف به امثال من توجه عام |
|
|
بود بعید که عرش مکان من نرسد |
|
در ارتفاع به فرش مقام هیچکدام |
|
|
ازین بعیدتر این کاندرین بساط وسیع |
|
مهام را به ید قدرت شهیست زمان |
|
|
که در نوازش و دریادلی و زربخشی |
|
هزار حاتمش از روی نسبت است غلام |
|
|
مضیق است زمان ای زمان مزین ساز |
|
صحیفهی سخنت را به مهر ختم کلام |
|
|
برای دولت دیر انتقال تا یابد |
|
دعا به ذکر ثبات و دوام استحکام |
|
|
ز پایداری اقبال باد مستحکم |
|
صدارتت به ثبات و جلالتت به دوام |
|