محتشم کاشانی (قصاید)/داده فزون از فلک زیب زمان و زمین

by محتشم کاشانی

	داده فزون از فلک زیب زمان و زمین			مایه‌ی امن و امان میر محمد امین
	آن که چو شاهنشهان آمده صاحبقران			وانکه چو فرماندهان آمده شوکت قرین
	بارگه رفعتش کرد قضا چون بنا			پایه‌ی اول نهاد بر فلک هفتمین
	نایره‌ی مهر ازو شعله‌ی تابان شعاع			دایره‌ی چرخ ازو خاتم رخشان نگین
	ای ملک الملک جود کز پی حجت خورد			کان بیسارت قسم هم بی‌مینت یمین
	هر که بدامن چو گل رفته تو را آستان			ریخته چون نرگسش سیم و زر از آستین
	ننگ ز خواهش بود اهل طمع را اگر			همت حاتم شود جود تو را جانشین
	هست یکی در جهان از تو کرم پیشه‌تر			لیک نرنجی که نیست غیر جهان آفرین
	بحر تواند زدن لاف عطا با کفت			وقت کرم گر ز موج چین نزند بر جبین
	سالک راه تو را دوش فلک توشه کش			خرمن جاه تو را است ملک خوشه چین
	ای به ستایش سزا زین همه مدح و ثنا			از تو من خسته را نیست توقع جز این
	کز من و احوال من زمزمه‌ای بشنود			از تو و انفاس تو پادشه داد و دین
	وان چه شود خواسته جایزه‌ی من بود			کز عدم آورده‌ام این همه در ثمین
	بهر تو کز عظم‌شان آمده‌ای در جهان			قابل بزمی چنان لایق مدحی چنین
	محتشم آنجا که هست در چو صدف بی‌بها			تحفه‌ی ما و تو بس گوهر نظم متین
	زان که ز پای ملخ تحفه روان ساختن			نزد سلیمان رواست در نظر خورده بین