مصوبات دوره سوم قانونگذاری مجلس شورای ملی/قانون سربازگیری
قانون
سربازگیری[۱]
مصوب ۹ عقرب مطابق ۲۳ ذی حجه ۱۳۳۳ قمری
مادهٔ اول – اساس قشون‌گیری دولت ایران به طرز بنیچه (خدمت اجباری خصوصی) است.
مادهٔ دوم – افواج پیاده و دستجات سواره و توپخانه حتی‌الامکان از بلوکات و ایلاتی که تاکنون مطابق بنیچه قشون میداده‌اند گرفته میشود.
مادهٔ سوم – ایلات و محلهای سوار بده کما فی السابق مکلف به دادن اسب سوار میباشند مگر مواردیکه وزارت جنگ مطابق نظامنامه قشون‌گیری آنها را معاف نماید.
مادۂ چهارم – کلیه عدهٔ نفرات قشون بنیچه محلی فعلا صد هزار نفر خواهد بود به این ترتیب که پس از تعیین عدهٔ پادار محلهای قشون بده حالیه محل کسر صد هزار نفر را از نقاط آباد دیگر معین نموده و بموجب لایحه مخصوص بمجلس شورای ملی پیشنهاد خواهد نمود.
مادهٔ پنجم – کلیه افراد قشونی که داخل خدمت میشوند با رعایت مواد نظامنامهٔ قشون‌گیری باید دارای شرایط ذیل باشند:
- ۱ – تابعیت ایران.
- ۲ – مسلمانی.
- ۳ – نداشتن سن کمتر از بیست و زیاده از سی سال.
- ۴ – صحت مزاج و کامل‌الخلقه بودن.
مادهٔ ششم – کلیه افراد بنیچه تا درجه شمشیر بند در سن چهل و پنج سالگی از خدمت صف معافند.
مادهٔ هفتم – احضار و مرخصی افراد بنیچه برای صنوف مختلفهٔ نظامی با تشخیص وزارت جنگ بحکم وزیر جنگ است.
مادهٔ هشتم – مدت خدمت افراد قشونی دفعتاً نباید متجاوز از دو سال باشد.
مادهٔ نهم – تعیین افراد قشونی هر محلی مطابق بنیچه به عمل خواهد آمد به این ترتیب که مأمورین سربازگیری اشخاص پادار محل را که دارای شرائط سربازی موافق ماده پنج باشند حاضر مینمایند هرگاه عده ایشان مساوی عدهٔ لازمه است تمام آن افراد مکلف به دخول در خدمت نظامی خواهند بود و اگر عدهٔ ایشان بیشتر باشد عدهٔ لازمه با قرعه معین خواهد شد.
مادهٔ دهم – در صورت خرابی و عدم استعداد یکی از محلهای قشون بده که خرابی و عدم استعداد آن را وزارت مالیه نیز تصدیق نموده باشد وزارت جنگ می‌تواند محل مزبور را از دادن کلیه یا قسمتی از عده بنیچه معاف نموده از محلهای مربوط همان حوزه که استعداد داشته باشند با موافقت وزارت مالیه عوض بگیرد.
مادهٔ یازدهم – محل‌هائیکه مطابق فرامین و یا احکام از دادن نفرات قشونی معاف شده‌اند در صورتیکه مطابق ماده دهم معافیت آنها تصدیق نشود از معافیت محروم و مکلف بدادن قشون خواهند بود و در صورتی که در عوض آن تخفیفات تحمیلات مالیاتی به محل شده باشد آن تحمیلات نیز منسوخ خواهد بود.
مادهٔ دوازدهم – بهریک از نفرات و دستجات قشونی مطابق میزانی که در بودجه وزارت جنگ از تصویب مجلس شورای ملی خواهد گذشت حقوق محلی داده میشود.
مادهٔ سیزدهم – حقوق محلی افواج و دستجاتی که حاضر خدمت هستند برای مدتی که تحت سلاح میباشند از حقوق ایام خدمت آنها کسر خواهدشد.
مادۂ چهاردهم – افراد قشون اعم از حاضر خدمت و مرخص خانه از مالیات سرانه معاف و عوارض از اسب سوار نظام مطالبه نخواهد شد.
مادهٔ پانزدهم – خانواری (مستمری) یا تخفیف محلی را موافق معمول سابق مالکین و رعایا و ایلات مطابق دستور وزارت جنگ به آحاد و افراد قشون مستقیماً تأدیه خواهد کرد.
مادهٔ شانزدهم – خرج سفر تابین در موقع حاضر شدن در سرخدمت که موسوم به کمک خرج است کما فی‌السابق بر عهده مالکین و اهالی محل است به این ترتیب که از محل سکونت تابین تا مرکز اجتماع فوج یا دسته‌سوار و توپچی که وزارت جنگ تعیین مینماید هر منزلی دو قران به تابین پیاده و توپچی و چهار قران بسوار تأدیه نمایند ولی افواجی که خانواری ندارند کمافی السابق در موقع حرکت کمک و معاونت معمول را از صاحبان بنیچه دریافت مینمایند.
مادهٔ هفدهم – نظامنامه‌های راجع باین قانون را وزیر جنگ تهیه کرده بموجب فرمان اعلیحضرت همایونی بموقع اجرا میگذارد.
مادهٔ هیجدهم – وزیر جنگ مأمور اجرای این قانون است.
- ↑ بموجب قانون خدمت نظام اجباری مصوب ۱۶ خرداد ۱۳۰۴ شمسی (دوره پنجم تقنینیه) در نقاطی که قانون مزبور اجرا شده قانون سربازگیری بنیچه لغو و منسوخ است.