نادره ایام حکیم عمر خیام/رباعیات خیام/معشوق که عمرش چو غمم باد دراز

by عمر خیام

۳۴۶ – ۱۰۲ کم – ۱۷۸ رز

	معشوق[۱] که عمرش چو غمم باد دراز،			امروز بنو تلطّفی[۲] کرد آغاز،
	بر چشم من انداخت دمی چشم و برفت؛			یعنی که نکوئی کن و در آب انداز.

---

1. کم – دلبرده.
2. کم – تلطفی ز نو.