نادره ایام حکیم عمر خیام/رباعیات خیام/می ده که دل ریش مرا مرهم اوست

۱۲۵ – ۳۷ بو

  می ده که دل ریش مرا مرهم اوست، سودا زدگان عشق را همدم اوست،  
  پیش دل من، خاک یکی جرعه بهست از چرخ که کاسهٔ سر عالم اوست.