وحشی بافقی (غزلیات)/به طوف کعبه من خاکسار خواهم رفت
به طوف کعبه من خاکسار خواهم رفت | ولی به یاد سر کوی یار خواهم رفت | |||||
اگر به باغ روم بهر دیدن گل و سرو | به یاد قامت آن گلعذار خواهم رفت | |||||
جدا ز یار چه باشم درین دیار مقیم | چو یار کرد سفر زین دیار خواهم رفت | |||||
مرا به میکده ، ای محتسب رجوعی نیست | اگر روم پی دفع خمار خواهم رفت | |||||
به رهگذارش اگر خاک ره شود سر من | کجا چو وحشی از آن رهگذار خواهم رفت |