وحشی بافقی (غزلیات)/تو منکری ولیک ، به من مهربانیت

by وحشی بافقی

	تو منکری ولیک ، به من مهربانیت			می‌بارد از ادای نگاه نهانیت
	می‌رم به ملتفت نشدنهای ساخته			وان طرز بازدیدن و تقریب دانیت
	یک خم شدن ز گوشه‌ی ابروی التفات			آید برون ز عهده‌ی سد سر گرانیت
	نازم کرشمه را که سدم نکته حل نمود			بی‌منت موافقت و همزبانیت
	شادی التفات تو کارم تمام کرد			بادا بقای عمر تو و زندگانیت
	ای شاهباز دوری ما از تو لازمست			گنجشک را چه زهره‌ی هم آشیانیت
	جنبیدت این هوس ز کجا ای نهال لطف			کی اوفتاد رغبت میوه فشانیت
	من از کجا و اینهمه نوباوه‌ی امید			یارب که بر خوری ز درخت جوانیت
	شاخ گلی کجاست بدین پاک دامنی			بیهوده سالها نکنم باغبانیت
	سد نوبهار را ز تو آبست و رنگ و بو			دارد خدا نگاه ز باد خزانیت
	وحشی پیاله گیر که دیگر حریف تست			کز خم به شیشه رفت می شادمانیت