وحشی بافقی (غزلیات)/ز پیش دیده تا جانان من رفت

by وحشی بافقی

	ز پیش دیده تا جانان من رفت			تو پنداری که از تن جان من رفت
	اگر خود همره جانان نرفتم			ولی فرسنگها افغان من رفت
	سر و سامان مجو از من چو رفتی			تو چون رفتی سر و سامان من رفت
	چه دید از من که چون بر هم زدم چشم			چو اشک از دیده‌ی گریان من رفت
	از آن پیچم به خود چون مار ، وحشی			که گنج کلبه‌ی ویران من رفت