وحشی بافقی (غزلیات)/من و از دور تماشای گلستان کسی

by وحشی بافقی

	من و از دور تماشای گلستان کسی			به نسیمی شده خرسند ز بستان کسی
	در نظر نعمت دیدار و به حسرت نگران			دستها بسته و مهمان شده برخوان کسی
	زیر بار سرم این دست بفرساید به			ز آنکه دستی‌ست که دور است ز دامان کسی
	پادشاهان و نکویان دو گروه عجبند			که نبودند و نباشند به فرمان کسی
	وحشی از هجر تو جان داد، تو باشی زنده			زندگی بخش کسی عمر کسی جان کسی