| | | | | | |
| |
مگر من بلبلم کز گفتگوی گل زبان بندد |
|
چو گلبن رخت رنگ و بوی خویش از بوستان بندد |
|
| |
گلشن در هم شکفت آن بی مروت بین که می‌خواهد |
|
چنین فصلی در بستان به روی دوستان بندد |
|
| |
زبانم می‌سراید قصه‌ی اندوه و می‌ترسم |
|
که بر هر حرف من بدگو هزاران داستان بندد |
|
| |
خدنگی خورده‌ام کاری ز شست ناز پرکاری |
|
که از ابرو گشاید تیر و تهمت بر کمان بندد |
|
| |
رهی در پیشم افتادست و بیم رهزنی در پی |
|
که چون بر کاروانی تاخت اول دست جان بندد |
|
| |
قبا می‌پوشد و خون می‌کند افشاندن دستش |
|
معاذالله از آن ساعت که خنجر بر میان بندد |
|
| |
علاج زخمهای ظاهری آید ز وحشی هم |
|
طبیبی آنچنان خواهم که او زخمی نهان بندد |
|
