کلیات سعدی/بوستان/باب اول/دلاور که باری تهور نمود

by سعدی

	دلاور که باری تهور نمود			بباید بمقدارش اندر فزود
	که بار دگر دل نهد بر هلاک			ندارد ز پیکار یأجوج باک
	سپاهی در آسودگی خوش بدار			که در حالت سختی آید بکار
	سپاهی که کارش نباشد ببرگ			چرا[۱] دل نهد روز هیجا بمرگ
	کنون دست مردان جنگی ببوس			نه آنگه که دشمن فرو کوفت کوس
	نواحی ملک از کف بدسگال			بلشکر نگه دار و لشکر بمال
	ملک را بود بر عدو دست چیر			چو لشکر دل آسوده باشند و سیر
	بهای سر خویشتن میخورد			نه انصاف باشد که سختی برد
	چو دارند گنج از سپاهی دریغ			دریغ آیدش دست بردن بتیغ
	چه مردی کند در صف کارزار			که دستش تهی باشد و کار زار؟

***

---

1. کجا.