| | | | | | |
| |
خوشا وقت شوریدگان غمش |
|
اگر زخم بینند و گر مرهمش |
|
| |
گدایانی[۱] از پادشاهی نفور |
|
بامیدش اندر گدائی صبور |
|
| |
دمادم شراب الم در کشند |
|
وگر تلخ بینند دم در کشند |
|
| |
بلای خمارست در عیش مل |
|
سلحدار خارست با شاه[۲] گل |
|
| |
نه تلخست صبری که بر یاد اوست |
|
که تلخی شکر باشد از دست دوست |
|
| |
ملامت کشانند مستان یار |
|
سبکتر برد[۳] اشتر مست بار |
|
| |
اسیرش نخواهد رهائی ز بند |
|
شکارش نجوید خلاص از کمند |
|
| |
سلاطین عزلت گدایان حی |
|
منازل شناسان گم کرده پی |
|
| |
بسر وقتشان خلق ره کی برند |
|
که چون آب حیوان بظلمت درند |
|
| |
چو بیت‌المقدس درون پر قباب |
|
رها کرده دیوار بیرون خراب |
|
| |
چو پروانه آتش بخود در زنند |
|
نه چون کرم پیله بخود بر[۴]تنند |
|
| |
دلارام در بر دلارام جوی |
|
لب از تشنگی خشک بر طرف جوی |
|
| |
نگویم که بر آب قادر نیند |
|
که بر شاطی نیل مستسقیند |
|
