کلیات سعدی/مواعظ/جهان بگشتم و آفاق سر به سر دیدم
< کلیات سعدی | مواعظ
| جهان بگشتم و آفاق سربسر دیدم | بمردمی که گر از مردمی اثر دیدم | |||||
| مگر که مرد وفادار از جهان گم شد | وفا ز مردم این عهد اگر دیدم | |||||
| ز من مپرس که آخر چه دیدی از دوران | هر آنچه دیدم این نکته مختصر دیدم | |||||
| بدین صحیفهٔ مینا بخامهٔ خورشید | نبشته یک سخن خوش بآب زر دیدم | |||||
| که ای بدولت ده روز گشته مستظهر | مباش غره که از تو بزرگتر دیدم | |||||
| کسی که تاج زرش بود در صباح بسر[۱] | نماز شام ورا خشت زیر سر دیدم | |||||
| چو روزگار همی بگذرد رَو ای سعدی | که زشت و خوب و بد و نیک در گذر دیدم[۲] | |||||
***