کلیات سعدی/مواعظ/هران نصیبه که پیش از وجود ننهادست

موعظه و نصیحت

  هران نصیبه که پیش از وجود ننهادست هر آنکه در طلبش سعی میکند بادست  
  سر قبول بباید نهاد و گردن طوع که هرچه حاکم عادل کند نه بیدادست  
  کلید فتح[۱] اقالیم در خزائن اوست کسی بقوت بازوی خویش نگشادست  
  بچشم طایفهٔ کژ همی نماید نقش گمان برند که نقاش غیر استادست  
  اگر تو دیده‌وری نیک و بد ز حق بینی دو بینی از قبل چشم احول افتادست  
  همان که زرع و نخیل آفرید و روزی داد ملخ بخوردن روزی هم او فرستادست  
  چو نیک درنگری آنکه میکند فریاد ز دست خوی بد خویشتن بفریادست  
  تو پاک باش و مدار ای برادر از کس باک بیاد دار که این پندم از پدر یادست  
  اگر بپای بپویی و گر بسر بروی مقسمت ندهد روزیی که ننهادست  
  خدایراست بزرگی و ملک بی‌انباز بدیگران که تو بینی بعاریت دادست  
  گر اهل معرفتی دل در آخرت بندی نه در خرابهٔ دنیا که محنت آبادست  
  بخاک بر مرو ای آدمی بکشی و ناز که خاک[۲] پای تو همچون تو آدمی‌زادست  
  جهان بر آب نهادست و عاقلان دانند که روی آب نه جای قرار و بنیادست  
  رضا بحکم قضا اختیار کن سعدی که هرکه بندهٔ فرمان حق شد آزادست  


  1. گنج.
  2. که زیر.