| | | | | | |
| |
بـــه شــهـــری رســـیـــدنــد خـــرّم دگــر |
|
پُــرآرایــش و زیـــب و خـــوبی و فـــر |
|
| |
ز بــیـــرونـــش بــتــخـــانـــه ای پـــر نــگــار |
|
بــراو بـــی کــران بـــرده گـــوهر بـــه کـــار |
|
| |
نــهــاده در ایــوانــش تــخـــتــی ز عــاج |
|
بـــتـــی در وی از زرّ بـــا طـــوق و تـــاج |
|
| |
درخــتــی گــشــن رســتــه در پــیـش تــخــت |
|
کـــه دادی بـــّر از هــفــت ســان آن درخــت |
|
| |
ز انــگــور و انــجـــیــر و نــارنــج و ســیــب |
|
ز نـــار و تـــرنــج و بِــه دلـــفـــریـــب |
|
| |
نــه بــاری بــدیــنـــسان بــه بــار آمــدی |
|
کـــه هــر ســال بـــارش دو بـــار آمـــدی |
|
| |
هــر آن بــرگ کــز وی شــدی آشــکــار |
|
بـــُدی چــهـــره آن بــت بـــر و بــر نـــگـــار |
|
| |
ز شــهــر آن کــه بــیــمــار بــودی و سُــســت |
|
چـــو خـــوردی از آن مـــیـــوه گـــشـــتـی درست |
|
| |
بــرو چــون مــهِ نـــو یـــکـــی داس بــود |
|
کــــه تــــیـــزیــــش مــــانـــنـــد المـــاس بـــود |
|
| |
کــســـی کــاو شـــدی پـــیـــش آن بـــُت شــمــن |
|
فـــدا کـــردی از بـــهـــر او خـــویـــشـــتـــن |
|
| |
بــن داس در نـــوک شـــاخــی دراز |
|
بــبـــســـتـــی و زی خــــود کـــشــــیــدی فراز |
|
| |
فــکــنــدیــش در حــلــق چــون خــم شــســت |
|
بـــــه یـــــک ره رهــــا کـــــردی آن گـه ز دست |
|
| |
ســرش را چــو گـــویـــی بـــرانـــداخـــتـــی |
|
چـــنـــیـــن خـــویـــشـــتــن را فـــدا ساختی |
|
| |
هــمـــان گــاه بــودی بـــه یـــک زخــــم ســـخـــت |
|
تـــنـــش بــر زمــیـــن و ســـرش بر درخت |
|
| |
ســـپـــهـــدار بــــا ویــــژگــــان ســــپـــاه |
|
بـــه دیــــدار آن خـــانــــه شــد هم ز راه |
|
| |
بـــدیــــد آن درخــــت نـــوآیـــیـــن بـــه بـــار |
|
چـــو بــــاغــی پـــُر از گـــونــه گـــون مــیــوه دار |
|
| |
ســـرش ســـایـــه گـــســـتـــرده بـــر کـــاخ بـــر |
|
بـــر از هـــفــــت گـــونـــه بـــه هـر شاخ بر |
|
| |
هـــم از کـــار آن داس بــــر خـــیـــره مـــانـــد |
|
بـــر آن بـــت بـــنـــفـــریـــد و ز آن جا براند |
|
