گرشاسپ‌نامه/زادن سام نریمان

by اسدی توسی

	پسر زاد ماهی که از چرخ مهر			ز خوبی بدو آرزو کرد مهر
	به دیدار گفتی پدر بود راست			برین برگوا کس نبایست خواست
	نریمان یل نام او سام کرد			به مهرش روان و دل آرام کرد
	نوندی به نزد فریدون شاه			به مژده برافکند پویان به راه
	پرندین چنان کودکی ساختند			چو گردانش بر اسپ بنشاختند
	کمند و کمان درفکنده با یال			یکی گرز شاهان گرفته به بال
	یکی نیزه بر دست و خنجر به چنگ			سپر باز پشت و کمر بسته تنگ
	فرستاد با نامه ای بر حریر			به گرشاسب گردنکش گردگیر
	برآن نامه از دست کودک نشان			ز مشک و گلاب و می و زعفران
	فرسته همی شد چو مرغ بپر			به هر منزلی بر هیونی دگر
	به ره نامه مر پهلوان را سپرد			ز شادی جوان شد سپهدار گرد
	برآن پیکر شیر بچه شگفت			فروماند ، وز دل نیایش گرفت
	درآمد ز زین گشت غلتان به خاک			همی گفت کای راست دادار پاک
	تو کن روزی بنده آن روزگار			که بینمش در صف همیدون سوار
	فرستاده را داد بسیار چیز			همان جامه و یاره خویش نیز
	وز آن ره که بُد زی بر شاه شد			فریدون شه زو چو آگاه شد
	پذیره فرستادش از چند میل			سپه یکسر و کوس و بالای و پیل
	برون از در کوشک از جای خویش			چو نزدیک شد رفت ده گام پیش
	بَرِ خویش همبرش بنشاند شاد			بپرسید و از رنج ره کرد یاد
	همی داشت یک مهش دل شاد خوار			گهی بزم و بازیّ و گاهی شکار
	سر ماه دیبا و زرّ و درم			سلیح و دگر هدیه ها بیش و کم
	ببخشید چندانش از گونه گون			شده توده یک کوه بالا فزون
	سوی خانه فرمود تا شد به کام			به دیدار فرّخ نریمان و سام